Kliknij tutaj --> 🗻 osa a pszczoła różnice

18 622 Darmowe obrazy Pszczoła. Bez wynagrodzenia autorskiego: obrazy. Znajdź obrazy z kategorii Pszczoła Bez wynagrodzenia autorskiego Nie wymaga przypisania Obrazy o wysokiej jakości. Użądlenie pszczoły a użądlenie osy – różnice. Pierwsza istotna różnica to budowa żądła. Osa ma żądło gładkie, dlatego bez trudu może je wyciągnąć zaraz po użądleniu, ale też dzięki temu zaatakować nawet kilkakrotnie. Pszczoła, osa, szerszeń, trzmiel. Potraficie rozróżnić te owady? Jeżeli chcielibyście poczytać więcej o tych owadach, to możecie odwiedzić stronę Biologiczne wyjaśnienia zachowania można podzielić na kilka kategorii: fizjologiczne, ontogenetyczne, ewolucyjne i funkcjonalne. 2. Prawie wszyscy współcześni filozofowie i nemohiologawie odrzucają pogląd, że umysł istnieje niezależnie od mózgu. 6 min czytania. Pszczoły i osy są jednymi z najczęściej spotykanych owadów, które często mylimy ze sobą. Chociaż obie te owady przypominają sobie wyglądem, mają wiele różnic. W tym artykule przyjrzymy się bliżej temu, czym różnią się pszczoły od os i jak je odróżnić. Tous Les Site De Rencontre 100 Gratuit. © ex0rzist/.com;AdstockRF Zapytaj letniego piknikowicza, co jest jego największym utrapieniem, a odpowiedź będzie prawdopodobnie brzmiała „pszczoły”. Lądując bezkarnie na odkrytym jedzeniu i napojach, te owady nie są szczególnie skłonne do odejścia, gdy już skosztują ambrozji, które składają się na przeciętny piknik. Jeśli zirytowani goście naciskają na nie, wymachując papierowymi talerzami i zwiniętymi gazetami, nie zawahają się bronić swoich nowo odkrytych darów za pomocą żądła. Albo czterema. Ta ostatnia umiejętność jest być może najostrzejszą wskazówką, że głównymi podejrzanymi w typowym piknikowym nalocie nie są wcale pszczoły. Według wszelkiego prawdopodobieństwa, sprawcami są bliscy kuzyni pszczół: osy. W przeciwieństwie do pszczół, które mogą użądlić tylko raz – proces ten jest dla nich ostatecznie śmiertelny – osy mogą użądlić wielokrotnie i wesoło bzyczeć (zakładając, że nie zostaną zmiażdżone przez swoje oburzone ofiary). Nawet najbardziej niezainteresowany obserwator może je rozróżnić w sposób, który nie wiąże się z byciem napompowanym jadem. Podczas gdy pszczoły i osy stanowią około 20,000 gatunków każda – obie grupy należą do rzędu błonkoskrzydłych, który zawiera również mrówki – owady najbardziej prawdopodobne do pomylenia to pszczoły miodne (Apis mellifera) i którykolwiek z kilku przedstawicieli rodzaju os Vespula (powszechnie znane jako żółte kurtki). Jeśli spojrzeć na owady, można zobaczyć, co powoduje zamieszanie. Zarówno żółte kurtki i pszczoły miodne są nieco w kształcie kuli pasiaste owady ze skrzydłami. (Niektórzy entomolodzy uważają, że pszczoły wyewoluowały z drapieżnych os). Jednak bliższe przyjrzenie się zarówno ich wyglądowi jak i zachowaniu ujawnia pewne kluczowe różnice. W przeciwieństwie do pszczół miodnych, które mają lekką powłokę z puchatych włosów – niektóre z nich pomagają w zbieraniu pyłku do późniejszej konsumpcji, przyciągając go elektrycznością statyczną, gdy sączą nektar z kwiatów – żółte kurtki mają spartańską fryzurę bardziej odpowiednią dla ich skłonności do polowania na inne owady i padlinożerców, aby nakarmić swoje larwalne rodzeństwo. (Dorosłe żółte kurtki opierają się na nektarze i innych źródłach cukrów. Oni polują na pokarm zwierzęcy tylko do odżywiania ich squirmy białe małe siostry, które w zamian wydzielają odżywczy płyn). Żółte żako wykazują dalsze przystosowania do swoich sposobów napadania: aerodynamiczne i zgrabne w talii, są doskonale przystosowane do chwytania innych owadów lub do rzucania się do ucieczki, aby zagarnąć swoją część padliny i odpadów. W przeciwieństwie do nich pszczoły miodne nie potrzebują tak precyzyjnych manewrów, gdy brykają z kwiatka na kwiatek; odzwierciedla to ich bardziej zaokrąglona forma, ich ciała nie zwężają się do punktów lotu myśliwca żółtej marynarki. Tak, również, to jest odzwierciedlone w ich sąsiedniej nieobecności z zewnątrz repast; ludzkie podniebienie pragnie victuals całkowicie nieapetyczne dla pszczół. Następnym razem, a następnie, że jeden z twoich towarzyszy lunchu śruby od stołu piknikowego brzmiąc alarm pszczół, można doradzić mu lub jej co do prawdziwej tożsamości winowajcy. A potem, gdy już rozprzestrzenianie się zostało bezpiecznie zabezpieczone przed ciekawskimi owadami, być może zaprosisz swoich towarzyszy na spacer i wraz z prawdziwymi pszczołami zatrzymasz się i będziesz podziwiać kwiaty. Osy są zwykle bardziej agresywne niż pszczoły i mają tendencję do polowania na swoje pożywienie. Pszczoły mają tendencję do zachowania spokoju i zwykle szukają więcej kwiatów niż osy. Pszczoły i osy różnią się rozmiarem. Osy mają cienką, gładką ramę ciała z nogami cylindrycznymi. Ze względu na cienkie typy ciała os są szybkie i lepiej zaprojektowane do polowania. Pszczoły mają owłosione ciało z płaskimi nogami, które dają im zdolność zbierania pyłków. Ponieważ pszczoły mogą trzymać pyłek, dorosłe pszczoły przenoszą nektar i pyłek na młodsze pszczoły. Pszczoły zazwyczaj spędzają większość czasu na odwiedzaniu różnych kwiatów i roślin, aby rozprowadzić pyłek. Dorosłe osy odżywiają się sporadycznie pyłkiem, ale żywią się głównie owadami. Gniazdo osy różni się od gniazda pszczół i może pomóc je odróżnić. W gniazdach osów znajduje się okrągły grzebień wykonany z masy włóknistej, który składa się z włókien i osy. Osy mają tendencję do umieszczania swoich gniazd w odosobnionych miejscach, gdzie trudno je znaleźć. Gniazdo pszczół jest tworzone z woskowych komórek, które są ułożone jeden na drugim. Pszczoły zazwyczaj umieszczają swoje gniazda w bardziej otwartych miejscach, takich jak drzewa i budynki. Szanowni Państwo czym się różni pszczoła od osy? Osy, często mylone z pszczołami , charakteryzują się innymi zasadami życia. Odwłok osy jest zdecydowanie dłuższy od pszczoły. Porównujemy tu przede wszystkim najpopularniejszy gatunek pszczół najczęściej przez nas spotykane na łąkach, ogrodach czy w parkach. Pszczoła robotnica ma długość ok 12-15 mm, natomiast osa osiąga nawet do 25 mm długości. Pszczoły są spokojnym i łagodnym gatunkiem, zajmującym się swoim tokiem życia. Bywają oczywiście agresywne, ale zwykle wtedy, gdy je sprowokujemy, najczęściej, gdy uszkodzimy ich gniazdo lub zaczniemy je atakować. Osy są agresywne z natury, szybko atakują każdego, kto stanie im na drodze, może to być każde stworzenie. Osa może żądlić wielokrotnie, nie zostawia bowiem żądła w ciele ofiary, może je bez problemu wyjąć i polecieć dalej. Pszczoła natomiast po użądleniu umiera, podczas próby wyciągnięcia żądła wyszarpuje, cały aparat żądłowy i zaraz po tym umiera. Warto też pamiętać, że użądlenia os są mniej szkodliwe, ponieważ „wstrzykują” pod skórę tylko część jadu. Pszczoły w porównaniu do os są bardziej krępe, ciemniejsze oraz mocniej owłosione. Mają też mniej widoczne przewężenie między tułowiem a odwłokiem , u os jest ono bardziej uwypuklone. Pszczoły są również zdecydowanie bardziej przyjazne. Osy żywią się głównie pokarmem zwierzęcym, częściowo roślinnym. Pszczoły jedynie roślinnym. Osy budują kilka, a nawet kilkanaście poziomych plastrów (pszczoły pionowe z komórkami zwróconymi na wprost) z komórkami zwróconymi do dołu. Osy nie magazynują żywności. Pszczoły ku naszej uciesze magazynują znaczne ilości żywności, nektaru-miodu. W celu założenia gniazda osy zeskrobują z drzew drobniutkie wiórki, mieszają i sklejają je wspomagając się własną śliną, tworzą masę tak zwaną „papierową”, używają jej do prac budowlanych, w ten sposób tworząc masę „papierową”, dzięki której budują plastry. Mają one charakterystyczny szary kolor, przypominający tekturę, dlatego nie da się ich pomylić ze „złotymi” woskowymi plastrami pszczół. Pszczoły woszczarki : (woszczarka to: pszczoła robotnica w wieku od 8 do 15 dni u której aktywują w dolnej części odwłoka gruczoły woskowe) wytapiają ze swojego ciała wosk i z niego budują plastry. Osy budują gniazda na ziemi a nawet w niej. Pszczoły natomiast nad ziemią, przeważnie na drzewach. Pszczoły żyją w gromadzie, kolonii, natomiast osy można spotkać żyjące samotnie. Osy w odróżnieniu od pszczół nie wytwarzają miodu i choć również żywią się pokarmem roślinnym to w ich gniazdach nie znajdziemy miodu. Osy mogą się żywić pokarmem mięsnym, czego nigdy nie robią pszczoły. Tak więc reasumując , osoby niezwiązane z pszczelarstwem , czy niemające do czynienia z owadami, mają spore kłopoty ze znalezieniem różnicy między pszczołą a osą. W Polsce powszechnie spotykane są pszczoły miodne (Apis mellifera), które mają długość ciała około 13-15 mm (królowa, matka pszczela około 25 mm). Tułów i odwłok pokryte są szczególnie z boków gęstymi żółtawymi włoskami, a ich skrzydła mają specyficzne użyłkowanie. Wszystkie pszczoły żyją w zorganizowanych społeczeństwach zwanych rojami, koloniami, które składają się z robotnic, samców zwanych trutniami oraz matki pszczelej, zwanej królową. Rój w przypadku pszczoły miodnej może liczyć od 10 do nawet 80 tysięcy osobników. Pszczoły miodne zakładają gniazda zbudowane z kilku charakterystycznych woskowych plastrów z sześciokątnymi komórkami i we współczesnych czasach, oprócz rojów hodowanych przez pszczelarzy w pasiekach, rzadko tworzą swobodnie żyjące społeczeństwa na łąkach, w ogrodach, lasach oraz na ich obrzeżach, gdzie gnieżdżą się w dziuplach drzew, zagłębieniach i szczelinach skalnych. Część rodziny pszczelej w przypadku, gdy pszczelarz zaniedba pasiekę lub przegapi ten moment, w okresie rojenia (kwiecień-czerwiec) opuszcza ul wraz z matką i zaczyna szukać w pobliżu ula miejsca do osiedlenia poza pasieką. Jedna rodzina pszczela może wydać kilka rojów naturalnych. W okresie zimowym pszczoły zimują na plastrach w gnieździe otaczając królową, wokół której panuje temperatura rzędu 25°C. Pszczoła miodna dostarcza wielu surowców wykorzystywanych w przemyśle spożywczym, medycynie. Poza miodem te pożyteczne owady dostarczają mleczka pszczelego, kitu i wosku. Również jad pszczeli jest wykorzystywany przez człowieka np. w leczeniu chorób reumatycznych. Niestety w ostatnim czasie obserwuje się zwiększone wymieranie pszczół. Gniazdo pszczół Osa Inwazyjne gatunki owadów z rodziny osowatych. Długość ciała osy pospolitej (Vespula vulgaris) wynosi 10–20 mm (królowa około 25 mm), a osy dachowej (Vespula germanica) wynosi 11–16 mm (królowa około 20 mm). Owady te mają charakterystyczne czarno-żółte ubarwienie. Odwłok u jego nasady jest silnie przewężony, stąd pojawiło się popularne określenie „talia osy”. Osy są wszystkożernymi drapieżnikami, atakują inne owady, często nawet większe od siebie, bywają również szkodnikami owoców, (w odczuciu człowieka) czasami żywią się sokami drzew. W Polsce oba gatunki występują pospolicie, również w miastach. Osy budują gniazda, najczęściej w cichych i spokojnych miejscach, materiałem jaki wykorzystują do tego celu jest ”papier” ich własnej produkcji – wytwarzają go przeżuwając drewno łącząc ze śliną. Osy pospolite budują swoje gniazda w ziemi, zwykle wykorzystując nory drobnych ssaków. Królowa składa w nim jaja, a wylęgające się robotnice rozbudowują gniazdo i karmią larwy. Gniazda os dachowych mają przeważnie średnicę 20–30 cm, ale zdarzają się znacznie większe, sięgające nawet 100 cm. Umiejscawiane są w starych dziuplach lub w ziemi, a w pobliżu osad ludzkich również w otworach w murach, elementach dachu lub innych dogodnych lukach budynków. Z kolei osy leśne (Dolichovespula sylvestris) tworzą gniazda cienkościenne, wielkości pięści, budowane na balkonach, w dziuplach, na belkach strychów, na gałązkach, rzadko w ziemi. W okresie kwietnia/maja królowe zakładają kolonie, a ich największy rozwój następuje po około trzech miesiącach od jej założenia. Owady te są najbardziej aktywne w czasie dnia, a późnym wieczorem gromadzą się w gnieździe. Późną jesienią gniazda os pustoszeją. Gniazdo os Dla laika owady te wyglądają tak samo. Tymczasem między pszczołą a osą, nie wspominając o szerszeniu czy trzmielu, jest kolosalna różnica! Pszczoła Istnieje wiele ras pszczół. Niektóre mają zaledwie 7–8 mm długości, ciała innych dochodzą do blisko 18 mm. Przedstawicielki rodzaju Apis różnią się też ubarwieniem – od jednolicie czarnego i ciemnobrązowego, przez brunatne, do czerwonopomarańczowego i żółtego. Niektóre ich gatunki słyną z łagodności, inne, w szczególności pszczoły dzikie i występujące na terenie Azji czy Afryki, wręcz przeciwnie – bywają z natury wojowniczo usposobione. Osa „Osy są owadami społecznymi, jak pszczoły czy mrówki, ale w przeciwieństwie do pszczół, które zawsze wykazują rozsądek, i do mrówek, które od czasu do czasu dostają paranoi, osy są urodzonymi szaleńcami”, pisał w Marzeniach i koszmarach Stephen King. Słynny autor literatury grozy nie mylił się. Te błonkówki z rodziny osowatych wyróżnia silnie przewężony u nasady odwłok, od którego wzięło się znane określenie „talia osy”, a przede wszystkim charakterystyczne czarno-żółte ubarwienie, które w świecie zwierząt sygnalizuje zagrożenie. Rzeczywiście, użądlenie osy jest zwykle dużo bardziej bolesne niż użądlenie pszczoły, a jego objawy mogą być groźne szczególnie dla osób uczulonych na jad niektórych błonkoskrzydłych. Osy, mierzące 10–15, a w przypadku królowych do 18 mm, łatwo wpadają w furię i bez zbędnych ceregieli przystępują do żądlenia. Lepiej trzymać się od nich z daleka, choć bywa to trudne, szczególnie latem, gdy gustujące w fast foodach i słodkościach owady chętnie zaglądają do naszych talerzy i szklanek. Szerszeń europejski Czarno-żółtym ubarwieniem i przewężeniem odwłoka przypomina osę, ale jest od niej zdecydowanie większy – robotnice szerszenia mierzą 17–24 mm, samce 21–23 mm, a królowe osiągają nawet 35 mm! Szerszeń europejski to pospolity mieszkaniec Polski, chętnie budujący gniazda się w pobliżu ludzkich osiedli. Nie jest jednak dobrym sąsiadem. Duży i groźnie wyglądający, budzi niemało strachu. Ponadto, pomimo tego, że jego jad zawiera niewiele więcej toksyn niż jad os i pszczół, to użądlenie pani szerszeniowej (samce nie mają żądła, można natomiast rozpoznać je po dłuższych czułkach), z uwagi na dłuższe i głębiej penetrujące żądło, jest wyjątkowo bolesne. Szerszenie są też jednymi z naturalnych wrogów pszczół – atakują ich gniazda i wyjadają larwy. Na szczęście pszczoły potrafią skutecznie bronić się przed drapieżcą: otaczają go ciasną kulą swoich ciał, wytwarzając wysoką temperaturę – po 10 minutach w pszczelej saunie szerzeń pada. Trzmiel Te często mylone z bąkami owady należą do rodziny Bombus. Duże, krępe i gęsto owłosione, sprawiają raczej sympatyczne wrażenie. W Polsce stwierdzono występowanie 40 gatunków trzmieli, drzewnego, ziemnego, polnego, łąkowego, żółtego, rudoszarego i kamiennika. Różnią się one od siebie kształtem korpusu i ubarwieniem, a z tego powodu niektóre ich gatunki na pierwszy i niezbyt uważny rzut oka łatwo pomylić z pszczołą (np. trzmiela żółtego) lub osą (np. trzmiela ziemnego). Chociaż grubawe, pokryte miękkimi włoskami trzmiele wyglądają na miłe i pocieszne kulki, ich wygląd nie powinien nikogo zwieść. Samice trzmieli mają żądło i w razie zagrożenia nie zawahają się go użyć. Zdarza się to wprawdzie rzadko (trzmiele są zdecydowanie mniej agresywne i nie tak napastliwe jak zdenerwowane pszczoły czy osy), a pozbawione haczyka żądło nie pozostaje w ciele ofiary, ale po użądleniu mogą wystąpić miejscowe obrzęki, u osób nadwrażliwych nawet objawy wstrząsu anafilaktycznego. Będąc na wakacjach u dziadków Miśka buszowała ze mną na starym strychu szopy. Bardzo dawno nikt tam nie wchodził bo i nie ma po co. Korzystają z tego osy, które nie niepokojone budują sobie swoje kuliste gniazda i spokojnie się rozmnażają. Jedno z nich, pewnie stare i nieużywane już znalazłyśmy rozbite na ziemi i mogłyśmy razu pojawiły się pytania. A jak osy to robią? A co jedzą? To świetna okazja do lekcji o osach a przy okazji o pszczołach. Zaczęłyśmy od zrobienia plastra, które są bardzo podobne i u os i u pszczół, a różnią się głównie materiałem z którego są zrobione (u os z papieru a pszczół z wosku). My zrobiliśmy nasze plastry z rolek po papierze toaletowym. Najpierw każdą rolkę dokładnie spłaszczyłyśmy, ja narysowałam linie dzielącą rolkę na trzy części i a potem wspólnymi siłami je pocięłyśmy. Na każdym pierścieniu odmierzyłam znaki dzieląc jego obwód na trzy równe części. Spłaszczając kolejną każdy pierścień jeszcze dwa razy, zgodnie z naniesionymi znakami otrzymałyśmy całkiem zgrabne sześciokąty. Wystarczyło tylko połączyć je w plaster. Klej biurowy nie za bardzo chciał łączyć ten rodzaj tektury. Inne kleje, które posiadam są jednak zbyt toksyczne, co objawia się niefajnym zapachem podczas pracy. Użyłyśmy więc do łączenia taśmy klejącej dwustronnej. Można też użyć zszywacza jeśli dysponuje się odpowiednio wąskim. Chwila ciężkiej pracy i powstały dwa piękne plastry. Dziewczyny zaraz się wzięły za malowanie ich na żółto. Kiedy pomalowane plastry schły sobie spokojnie dziewczyny wzięły się za tworzenie osy i pszczoły. Miśka czarną farbą akrylową malowała butelkę po jogurcie a Luśka malowała na żółto jednorazowy talerzyk papierowy. Robi ogromne postępy jeśli chodzi o trzymanie pędzla i precyzję ruchu. Po wyschnięciu butelka i talerzyk zostały udekorowane, żeby upodobnić je do osy i pszczoły. Miśka naklejała na butelkę żółte paski samoprzylepnego papieru. Luśka swojej pszczółce doklejała za pomocą kleju brązowe paski. Potem pomogłam jej dokleić głowę. Na koniec osa i pszczoła zostały wyposażone w skrzydła. I już mogły zacząć zajmować się swoimi plastrami miodu. Z fasolek (nie mieliśmy akurat białych, więc wykorzystałyśmy czerwone) zrobiliśmy jaja a z białej plasteliny larwy. Gdyby zakleić niektóre komórki plastrów mogłybyśmy udawać, że są tam poczwarki. Osa do swojego plastra znosiła wyimaginowane owady karmiąc larwę a pszczoła dla swojej przynosiła oczywiście miodek. 2 września 2014 o 17:49 : Miałam nadzieję, że w ten sposób lepiej im się to utrwali.

osa a pszczoła różnice